یارا تو بمان

با من بي كَسِ تنها شده ، يارا تو بمان

همه رفتند از اين خانه ، خدا را تو بمان

منِ بي برگِ خزان ديده ، دِگر رفتني‌ام

تو همه بار و بَري،  تازهِ بهارا تو بمان

داغ و درد است همه نقش و نگارِ دل من

نِگر اين نقشِ به خون شسته ، نگارا تو بمان

هر دَم از پرده ی عشاق پريشاني رفت

به سرِ  زلف بُتان ، سلسه دارا  ، تو بمان

سايه در پاي تو چون موج ، چه خوش زار گريست

كه سَرِ سبز تو خوش باد ، كنارا  تو بمان
ابتهاج